Pytania i odpowiedzi

Pomimo faktu, że ból spowodowany stosunkowo nagłą utratą bliskich z powodu niewydolności oddechowej spowodowanej wirusem SARS-CoV-2 (w tym w połączeniu z innymi infekcjami wirusowymi i bakteryjnymi), dotknął już bardzo wielu, niestety, nie wszyscy ludzie rozumieją potrzebę stosowania jakichkolwiek środków osobistej ochrony dróg oddechowych (maski z gazy, maski medyczne, respiratory, przyłbice ochronne). Często niechęć do ich noszenia ma najbardziej zróżnicowaną motywację.†

Uczestnictwo we Mszy Świętej poprzez transmisję online nie jest formą alternatywną ani rytuałem liturgii Kościoła, lecz przymusową miarą i pomocą, która w tych okolicznościach umożliwia wiernym utrzymanie życia duchowego i więzi ze społecznością Kościoła.
    Chociaż fizycznie nie jesteśmy obecni w świątyni, jednak duchowo łączymy się z tym, co się tam dzieje. †

Pomaganie rodzicom – to troska o nich wynikająca z prawa naturalnego. Uczy tego również Katechizm Kościoła Katolickiego w rozważaniu nad IV przykazaniem Bożym: „Dzieci są zobowiązane wobec rodziców do szacunku (miłości synowskiej), wdzięczności, uległości i posłuszeństwa, przyczyniając się w ten sposób, przez dobre relacje między braćmi i siostrami, do wzrostu harmonii i świętości całego życia rodzinnego. Dzieci dorosłe powinny okazywać rodzicom pomoc moralną i materialną w starości, w chorobie, samotności lub potrzebie” (Kompendium KKK, 459). †

Należy zauważyć, że prawie każdy człowiek w pewnym momencie życia przechodzi przez kryzys wiary. Myśli sobie, że Bóg go opuścił lub nie czuje Jego obecności. Lecz Wszechmogący nigdy nie opuści człowieka, to on sam czasami stawia przeszkody na drodze do swojego serca. Może dlatego Bóg prowadzi nas tak ciężkimi drogami, aby Go znaleźć. Może niektóre grzechy, do których boimy się przyznać przytłaczają nas? Jeżeli jesteśmy daleko od Boga, to czy ktoś może Go zastąpić? Ważne jest, aby wyznać sobie, komu służę. I nie zatrzymać się w połowie drogi. A iść dalej, ciągle wracając do Stwórcy poprzez sakramenty. †

Nauka tantra-dżjotisz jest tradycyjną dyscypliną kultury indyjskiej, czyli astrologii wedyjskiej i astronomii (opartej na świętych księgach Wiedzy). Kościół stawia się z szacunkiem do wyznawców innych religii, lecz zabrania katolikom zajmowania się takimi rzeczami. Dlaczego? Astrologia jest generalnie sprzeczna z nauczaniem Biblijnym w co najmniej dwóch kwestiach, ponieważ wspiera wiarę w coś innego a nie w Boga, a także jest formą uwielbienia. Takie praktyki są sprzeczne z wiarą chrześcijańską. †

У Кодэксе кананічнага права ясна гаворыцца: “Намашчэнне хворых можна ўдзяліць верніку, які дасягнуў магчымасці для ўсведамлення і знаходзіцца ў небяспецы смерці з-за хваробы ці старасці” (ККП 1004).
Катэхізіс Каталіцкага Касцёла сцвярджае: “Касцёл верыць і вызнае, што сярод сямі сакрамантаў існуе адзін, спецыяльна прызначаны для ўмацавання тых, хто змучаны хваробай – намашчэнне хворых. Гэтае святое намашчэнне хворых устаноўлена Хрыстом, нашым Панам, як сапраўдны сакрамант Новага Запавету, пра які ўзгадвае евангеліст Марк, таксама яго раіць вернікам і апостал Якуб, брат Пана” (ККК 1511).†

Gesty i postawy ciała uczestników Eucharystii są opisane w „Mszale Rzymskim”. W ogólnym wprowadzeniu do głównej liturgicznej księgi kościoła mówi się, że odprawianie Mszy jest działaniem Chrystusa i hierarchicznie uporządkowanego ludu Bożego, dlatego ważne jest, żeby ułożyć ją tak, „aby osoby duchowne i wierni, zgodnie ze swoją pozycją, biorąc w niej udział, otrzymali więcej owoców, dla których Chrystus Pan ustanowił Ofiarę eucharystyczną swojego Ciała i swojej Krwi i powierzył ją Kościołowi [...] jako wspomnienie męki i zmartwychwstania” (por. OWMR 16-17).
Gestom i postawom ciała w ogólnym wprowadzeniu poświęcono jest kilka punktów (por. OWMR 42-44), ponieważ jest to ważny moment podczas każdej odprawianej Mszy Świętej. Podkreśla się, że należy wziąć pod uwagę opisane wymagania i tradycyjną praktykę rzymskiego obrzędu, które przyczyniają się bardziej do wspólnego dobra duchowego ludu Bożego niż do zaspokojenia osobistych pragnień. †

Zgodnie ze słowem Bożym: „Jest to bowiem rzecz dobra i miła w oczach Zbawiciela naszego, Boga, który pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tym 2, 3-4). Dobra nowina! Sensem życia, wyznaczonym przez Boga, dla każdego człowieka jest bycie zbawionym. Oznacza to, że Ojciec Niebieski sprzyja nam we wszystkim, abyśmy osiągnęli cel, który On nam przeznaczył.
W swej dobroci Stwórca nie tylko udziela nam zbawienia, ale także czyni nas zdolnymi go osiągnąć. †